Amor que quita a roupa

Vai boa coa súa presa
camiño dun cume espontáneo,
froito dun terremoto
sen ningún tremor.

Por non deixar,
non deixaba
nin ao seu amor,
falso e con dor.

Amor que quita a roupa,
mentres o vello contempla
a noite do suceso,
señor da lembranza.