Volver o meu carón
Resulta un gaguexo convulso,
Unha morte ferida
No intre de non acadar
Outro posible amor.
Pero aínda así pido o imposible,
Remato en non entender
Todo este linguaxe fuxido
No abrente dunha ilusión
Que xa non entra nin sae.
De verdade que o sinto moito,
O non saber alporizarme
Para render acatamento
A todos os que aturan
Este cheiro a calado.
Son un covarde,
A anémona ergue unha caída,
Despois de tanto tempo
Xa non sei onde me atopo
Senón me sirvo distes versos.
Uns versos incomprendidos,
Uns ritmos que foxen
Na loita por traerte aquí,
Pois saben que non son nada
Máis que outra desilusión.
No hay comentarios:
Publicar un comentario